Lente!

Een tijdje niet meer geblogd. Er is in tussentijd heel wat gebeurd, maar het grootste verschil is dat het nu LENTE is! Ik hoorde van Frank Deboosere dat het in Belgie een heel zonnige maand maart geweest is. Bij ons heeft het wat gekwakkeld tot halverwege. Ons moeke en vake waren hier half maart, het was al de derde keer dat ze hier waren en ze hebben nog geen een keer mooi weer gehad! Daarna kwam mijn zusje met Jannes, en zij hadden wel geluk. Nu is de lente echt losgebarsten, en hoe. Er bloeien hier heel wat planten waarvan ik altijd gedacht had dat het cultivars waren, en hier bloeien ze allemaal in het wild. Ik heb heel wat foto's gemaakt, maar voorlopig krijg ik ze niet van het fototoestel :-( Het opvallendst waren de olijfboomgaarden die vol narcissen stonden. Maar ook krokussen, anemonen, blauwe druifjes, helleborus en sleutelbloemen bloeiden hier volop in het wild. De meeste bomen staan in blad en het is elke dag tussen de 18 en 25 graden.

Op school leren de kinderen steeds beter Engels. Vooral Luka heeft een sprong gemaakt. Opvallend is dat hij Engels leert op een andere manier dan Jutta en Emma. Vooral Emma leert Engels vanuit het Nederlands, als ze bv. een werkje voor geschiedenis moet maken, vertaalt ze eerst naar het Nederlands, schrijft de tekst eerst in het Nederlands en vertaalt dan naar het Engels. Luka leert gewoon Engels en dat lijkt voor een stuk los te staan van het Nederlands. Als ik met hem een boekje lees, vindt hij het moeilijk om het zin per zin naar het Nederlands te vertalen, maar begrijpt hij het wel helemaal.

Jan en ik zijn ondertussen begonnen met Italiaanse les. Elke vrijdag hebben we les van 9 tot 14.30 uur, wij met z'n tweetjes bij een juf. Zeer intensief dus! Na zo'n dagje heel geconcentreerd bezig zijn is het altijd tijd dat het weekend wordt! Maar het brengt wel op. In het Italiaans kunnen we heel wat woorden herkennen die verwant zijn aan het Frans. En een heleboel andere woorden lijken logisch. Eenvoudige teksten (bv op verpakkingen van voedingsmiddelen) kan ik grotendeels lezen en ook in de gesproken taal begin ik dingen te herkennen.

We hebben ook nog een paar uitstapjes gedaan.
Met ons Elke en Jannes ging ik per bus naar Firenze. De belangrijkste monumenten hebben we aan de buitenkant bekeken, maar de echte interesse van een bioloog en bioingenieur (vooral van ons Elke dan!) kon gewekt worden op de overdekte markt. Op de slagersafdeling verkochten ze alles. Maar dan ook alles. Poten en oren, harten, longen en nieren waren nog behoorlijk herkenbaar. Maar eer we alles konden thuis brengen, waren we toch een uurtje verder!

Deze foto is gemaakt in Lucca. Wel een beetje gek, om met een kind dat Luka heet op bezoek te gaan in Lucca. Het pleintje waar we gegeten hebben, is ovaal van vorm, allemaal aaneengesloten, rond gebouwde huizen met een paar toegangspoorten er onder. Je krijgt het gevoel dat je door een visooglens naar de huizen kijkt. Hier was vroeger een Romeins amfitheater. 

Gisteren zijn we naar Cinque Terre geweest. Daar kom je terecht in een heel andere wereld. Deze vijf dorpjes liggen aan zee, op heel steile heuvels. Ze zijn tot recent heel slecht toegankelijk gebleven en daardoor nog heel authentiek gebleven. Heel het gebied is door de Unesco erkend als werelderfgoed.
Omdat de heuvels zo steil zijn, hebben de mensen doorheen de eeuwen het hele gebied herschapen in een terassenlandschap. Ik waande me bijna in China!

De lijn die je rechts op de foto de heuvel op kan zien gaan, is een monorail. Hierop kunnen wagentjes rijden om landbouwgewassen te vervoeren.

Hier zo'n wagentje: gewoon een oude plastiken stoel (zonder gordel!!!) voor de chauffeur. Hoogtevrees moet je dan niet hebben.

Er is niets vlak in Cinque Terre, in het begin dat we er rond liepen, waren we allemaal een beetje duizelig. Ook de dorpjes plakken letterlijk tegen de rotsen en zijn heel pitoresk.
De wandelpaden tussen de dorpjes waren jammer genoeg afgesloten, maar we hebben wel voor de eerste keer dit jaar met onze voeten in de zee gestaan!

Het contrast tussen de toeristen (waar er heel veel van waren!) en de locale mensen was groot. De toeristen liepen in T-shirt en sommigen zaten al in zwembroek op het strandje terwijl de locale mensen nog dik ingeduffeld rond liepen: dikke trui, jas en sjaal!

groetjes,
Inge