Tot nu toe is het weer hier niet wat ik ervan had verwacht. Het is hier koud en dit weekend ook nog nat.
We wilden gaan skiën, maar nat in Firenze betekent sneeuw in de bergen. Niet gaan skiën dus. Zaterdag zijn we een nieuw salon gaan uitzoeken. Onze geweldige rode zetel uit Meldert is een beetje te klein geworden voor het hele gezin, en ons nieuwe Italiaanse huis een beetje te groot.
We vonden tot nu toe Firenze een pracht van een museum, oud en stoffig, echter zaterdag ontdekten we ook een stadsdeel dat wat hipper is dan de rest, in de buurt van de grote overdekte markt. Er zijn dus wel degelijk wat meer trendy winkeltjes te vinden en ook restaurants die meer serveren dan enkel de gebruikelijke pizza en pasta.
Vandaag, zondag, regende het de hele dag. Vanmorgen ben ik gaan hardlopen, niet vanzelfsprekend met de hellingen hier. Na het huiswerk van de kinderen zijn we naar de stad een kristallen tentoonstelling gaan bezoeken. Spectaculaire kristallen, maar een beetje duffe omkadering, geen uitleg in het engels, geen uitleg over kristallen in het algemeen, Inge had al direct een mooi project in gedachten ...
Vanavond nog eens gebarbecued binnen, toch wel knap zo`n open houtvuur in de keuken. Nu is het aftellen tot we hier weg kunnen, volgende donderdag krijgen we de sleutels van ons huis, vrijdag komen onze spullen. Nu maar hopen dat we dat huis wel warmgestookt krijgen, we zijn de kou in dit huis echt wel beu, momenteel is het warm, 18.1 graden, allicht te wijten aan de barbecue in huis. Maar toch nog steeds bar koud voor ons die een speksteenkachel gewoon zijn!
Jan
zondag 30 januari 2011
zondag 23 januari 2011
School
De kinderen gaan hier naar de internationale school, waar ze les krijgen in het Engels. Jutta en Luka zitten op de Junior School, Emma op de Middle School. In Meldert kregen ze al een paar weekjes Engels van een juf, maar hier leren ze het op een hoog tempo bij!
De eerste dag was een beetje onwennig, vooral Jutta vond het maar niks dat ze de juf niet verstond. Maar dat beterde elke dag. Nu na twee weken zijn ze het al behoorlijk gewoon en verstaan ze ongeveer de helft van wat gezegd wordt. Zowel op de Junior als op de Middle School zijn er juffen Engels die de anderstalige kinderen onder hun hoede nemen. De kinderen krijgen normaal elke dag Italiaans. Onze kinderen mogen dat vak voorlopig laten vallen, en krijgen dan extra Engels. Emma's lessenrooster wordt flexibel aangepast om haar zo snel mogelijk Engels te leren. En dat gaat heel vlot. Alle drie lezen ze al eenvoudige boekjes in het Engels. Jutta, die zich het meest zorgen maakte, leest alles van de eerste keer bijna perfect. Ongelofelijk! Emma maakt al vlot huiswerk voor "science" in het Engels.
Huiswerk krijgen ze wel een hele boel. Vooral Luka. Elke dag is hij wel een uur of twee bezig. Maar dat gaat hopelijk wat minderen, ik ben gaan vragen of het ietsje minder kon. Er is van mij voorlopig nog heel wat ondersteuning nodig: vier blz geschiedenis lezen om daar vragen over op te lossen is nog niet zo gemakkelijk in het Engels! We zijn toch wel met z'n allen een uur of drie per avond bezig.
's Morgens vertrekken we hier om 7.40h, Emma's school begint om 8.15h. We zetten haar onder aan een berg af, waar ze dan te voet nog een minuut of 5 a10 naar boven moet. Dan rijden we door naar de Junior school, die begint om 8.45h. De scholen zijn maar 12 en 8 km ver, maar Firenze is Meldert niet! In de namiddag is Emma's school gedaan om 15h, de andere school om 15.30h. Een vrije woensdagnamiddag is hier niet, dinsdag is de school drie kwartier vroeger gedaan.
Nog een groot verschil (en vooral voor Luka een groot gebrek!) is dat ze hier bijna geen speeltijd hebben. 's Morgens verzamelen de kinderen van de JS in een zaal. Voormiddag en namiddag is er geen speeltijd. 's Middags een half uurtje eten en een half uurtje speeltijd. Dan leeft Luka zich uit met voetballen. Zelfs de meesters doen mee!
Woensdag hebben alle drie de kinderen een "after school club". Emma gaat naar de Art Class, Jutta naar de CCFC club (een meisjesclub waar ze koken, knutselen, sporten of de gemeenschap helpen) en Luka gaat naar de Basketball club. Eigenlijk is hij daar nog een jaartje te jong voor, was er voor zijn leeftijd een joga club... Ik heb wijselijk maar gevraagd of hij zich mag uitleven bij de basket. En omdat hij de sterkste man van Meldert is (dixit Frank :-) ), mocht dat gelukkig.
Emma heeft in haar klas een jongen die alles voor haar doet, zelfs potloden slijpen. Hij eet yoghurt met spaghetti. Sophie is Emma's vriendinnetje. Jutta speelt met alle meisjes van haar jaar, wat er, net zoals in Meldert, niet zo veel zijn. Maar zes. En Luka's vriend is Sebastian, hij heeft ook heel veel voetbalvrienden.
De eerste dag was een beetje onwennig, vooral Jutta vond het maar niks dat ze de juf niet verstond. Maar dat beterde elke dag. Nu na twee weken zijn ze het al behoorlijk gewoon en verstaan ze ongeveer de helft van wat gezegd wordt. Zowel op de Junior als op de Middle School zijn er juffen Engels die de anderstalige kinderen onder hun hoede nemen. De kinderen krijgen normaal elke dag Italiaans. Onze kinderen mogen dat vak voorlopig laten vallen, en krijgen dan extra Engels. Emma's lessenrooster wordt flexibel aangepast om haar zo snel mogelijk Engels te leren. En dat gaat heel vlot. Alle drie lezen ze al eenvoudige boekjes in het Engels. Jutta, die zich het meest zorgen maakte, leest alles van de eerste keer bijna perfect. Ongelofelijk! Emma maakt al vlot huiswerk voor "science" in het Engels.
Huiswerk krijgen ze wel een hele boel. Vooral Luka. Elke dag is hij wel een uur of twee bezig. Maar dat gaat hopelijk wat minderen, ik ben gaan vragen of het ietsje minder kon. Er is van mij voorlopig nog heel wat ondersteuning nodig: vier blz geschiedenis lezen om daar vragen over op te lossen is nog niet zo gemakkelijk in het Engels! We zijn toch wel met z'n allen een uur of drie per avond bezig.
's Morgens vertrekken we hier om 7.40h, Emma's school begint om 8.15h. We zetten haar onder aan een berg af, waar ze dan te voet nog een minuut of 5 a10 naar boven moet. Dan rijden we door naar de Junior school, die begint om 8.45h. De scholen zijn maar 12 en 8 km ver, maar Firenze is Meldert niet! In de namiddag is Emma's school gedaan om 15h, de andere school om 15.30h. Een vrije woensdagnamiddag is hier niet, dinsdag is de school drie kwartier vroeger gedaan.
Nog een groot verschil (en vooral voor Luka een groot gebrek!) is dat ze hier bijna geen speeltijd hebben. 's Morgens verzamelen de kinderen van de JS in een zaal. Voormiddag en namiddag is er geen speeltijd. 's Middags een half uurtje eten en een half uurtje speeltijd. Dan leeft Luka zich uit met voetballen. Zelfs de meesters doen mee!
Woensdag hebben alle drie de kinderen een "after school club". Emma gaat naar de Art Class, Jutta naar de CCFC club (een meisjesclub waar ze koken, knutselen, sporten of de gemeenschap helpen) en Luka gaat naar de Basketball club. Eigenlijk is hij daar nog een jaartje te jong voor, was er voor zijn leeftijd een joga club... Ik heb wijselijk maar gevraagd of hij zich mag uitleven bij de basket. En omdat hij de sterkste man van Meldert is (dixit Frank :-) ), mocht dat gelukkig.
Emma heeft in haar klas een jongen die alles voor haar doet, zelfs potloden slijpen. Hij eet yoghurt met spaghetti. Sophie is Emma's vriendinnetje. Jutta speelt met alle meisjes van haar jaar, wat er, net zoals in Meldert, niet zo veel zijn. Maar zes. En Luka's vriend is Sebastian, hij heeft ook heel veel voetbalvrienden.
zondag 16 januari 2011
mijn eerste werkweek
Vorige zondag de verhuisbus geruild voor een gewone auto, een Volvo V50. Dat bleek op maandag al een goede zaak te zijn. De rit van ons tijdelijke huis naar mijn kantoor in Bologna is 107 km en loopt voornamelijk via de snelweg, een opmerkelijk stukje snelweg! Het wegdek van de A1 is niet het probleem, dat is van behoorlijke kwaliteit, echter, toen de rechte stukken werden uitgedeeld stond de A1 niet achteraan, ze was niet uitgenodigd! Het verkeersdrukte valt goed mee (voorlopig toch nog) maar de maximum snelheid hangt hier dus af van de stabiliteit van de auto in de bochten, een hoge bestelwagen zou me volgens mij behoorlijk zeeziek gekregen hebben!
Op maandag en vrijdag ga ik dus naar kantoor in Bologna, di-wo-do naar kantoor bij de fabriek, in Gaggio Montano. Dit speciale weekregime heeft te maken met een opvallende gewoonte van mijn collega`s hier, ze wonen bijna allemaal uren verwijderd van hun werk en gaan gedurende de week niet naar huis `s avonds.
Bologna ligt nog in de bewoonde wereld en er is dus kantoorruimte gehuurd om mensen 'halverwege' te laten komen op maandag en vrijdag.
De weg naar Gaggio is voor mij 10 km korter maar in tijd langer omdat er 40 km bergweg af te leggen valt. Als er een vrachtwagen voor je hangt, dan is de snelheid beperkt tot 40km/u, voorbijsteken is maar op 2-3 plaatsen mogelijk, ook al omdat hier zo mogelijk nog minder rechte stukken zijn dan op de snelweg.
Dinsdag slaagde ik erin om 16.57 in de auto te zitten, bedoeling is om telefoons en individueel werk zoveel mogelijk in de auto of thuis te doen, best een challenge met collega`s die allemaal blijven slapen en dus geen haast hebben om bij hun gezin te gaan eten `s avonds. Woensdag was het 17.05, met als gevolg dat ik 15 minuten in de file stond tot aan het eerste kruispunt, 2 km verder. De fabrieksarbeiders zijn nogal klokvast, met veel en blijkbaar eindigt de ploeg om 17.00.
Jan
vrijdag 14 januari 2011
Wat heb ik voor mezelf geleerd (Met dank aan POINT voor dit zinnetje ;-) )
We zijn nu bijna een week in Firenze. 't Is toch eventjes wennen allemaal. Ons vake en moeke waren de eerste week hier om ons te helpen, vanaf vandaag staan we op onze eigen pootjes.
Wat ik geleerd heb deze eerste week:
- De Italianen zijn gekken in het verkeer. De rijvakken voor een richting zijn tamelijk breed en daar maken ze dan ook gebruik van. Soms rijden ze met twee naast elkaar, soms per drie of wringt er een vierde naast. Omdat er geen lijnen staan, is het mij niet altijd duidelijk waar ik nu eigenlijk moet rijden. De brommertjesrijders zijn echte kamikazepiloten, ze zwermen met velen langs alle kanten om je auto heen. Als je dacht dat het klaverblad gevaarlijk was... Het ergste was toen ik eergisteren dacht in de spits naar het station in het centrum van Firenze te moeten rijden. Dat voorlopig nooit meer...! De Italianen zijn ook zeer ongeduldig in hun auto en absoluut niet hoffelijk. Als ik in een file sta aan te schuiven en stop om er iemand tussen te laten, duurt het een tijdje eer ze door hebben dat ik hen er tussen wil laten. De toeter weten ze allemaal heel goed staan.
- Als een Italiaan niet in de auto zit, is hij heel vriendelijk. Engels kunnen ze wel niet, maar ze zijn altijd vriendelijk en bereid het met hand en tand uit te leggen (en uitleggen doen ze graag).
- De Italianen houden van wit brood. Lekker bruin brood heb ik hier nog niet gevonden. Hmmm... als ik nu eens een lekker bruin brood op de markt zou brengen... :-)
- Italiaanse huizen staan vol antiek. Niet omdat de Italianen perse zo dol zijn op antiek, maar gewoon omdat alles vanzelf zo oud geworden is door eeuwenlang op dezelfde plaats te blijven staan.
- Bonte kraaien houden niet van Firenze, ik heb er hier nog geen een gezien. Spreeuwen houden wel van Firenze, ze zitten hier met honderdduizenden. Grote wolken spreeuwen vliegen hier rond.
- Koop nooit een donkerroze lavabo: alle tandpastasporen tot het kleinste spatje toe blijven heel erg zichtbaar achter.
Inge
zaterdag 8 januari 2011
Aangekomen!
De voorbije week waren we in Bonneval-sur-Arc. Luka heeft leren skiën vanaf nul, de laatste dag kon hij een hele berg afdalen! De meisjes hebben hun kunsten wat uitgebreid.
We hebben ook een mooie wandeling gemaakt doorheen winterland. De Arc was op sommige plaatsen bevroren. Een wondermooi fenomeen dat ik nog nooit gezien had: boven de watervalletjes was het ijs aan elkaar gegroeid tot een koepel, net alsof het water achter glas stroomde:
Vanmorgen in alle vroegte zijn we in Frankrijk vertrokken en via de Frejustunnel kwamen we in ons nieuwe land aan. Twee dingen die me opvielen: de Italianen zijn qua ruimtelijke ordening nog erger dan de Belgen, en hier zitten bonte kraaien!
We zijn goed toegekomen in ons tijdelijke huis, heel mooi. Morgen bij daglicht maken we wat foto's.
groetjes,
Inge
We hebben ook een mooie wandeling gemaakt doorheen winterland. De Arc was op sommige plaatsen bevroren. Een wondermooi fenomeen dat ik nog nooit gezien had: boven de watervalletjes was het ijs aan elkaar gegroeid tot een koepel, net alsof het water achter glas stroomde:
Vanmorgen in alle vroegte zijn we in Frankrijk vertrokken en via de Frejustunnel kwamen we in ons nieuwe land aan. Twee dingen die me opvielen: de Italianen zijn qua ruimtelijke ordening nog erger dan de Belgen, en hier zitten bonte kraaien!
We zijn goed toegekomen in ons tijdelijke huis, heel mooi. Morgen bij daglicht maken we wat foto's.
groetjes,
Inge
Abonneren op:
Posts (Atom)