mijn eerste werkweek

Vorige zondag de verhuisbus geruild voor een gewone auto, een Volvo V50. Dat bleek op maandag al een goede zaak te zijn. De rit van ons tijdelijke huis naar mijn kantoor in Bologna is 107 km en loopt voornamelijk via de snelweg, een opmerkelijk stukje snelweg! Het wegdek van de A1 is niet het probleem, dat is van behoorlijke kwaliteit, echter, toen de rechte stukken werden uitgedeeld stond de A1 niet achteraan, ze was niet uitgenodigd! Het verkeersdrukte valt goed mee (voorlopig toch nog) maar de maximum snelheid hangt hier dus af van de stabiliteit van de auto in de bochten, een hoge bestelwagen zou me volgens mij behoorlijk zeeziek gekregen hebben!

Op maandag en vrijdag ga ik dus naar kantoor in Bologna, di-wo-do naar kantoor bij de fabriek, in Gaggio Montano. Dit speciale weekregime heeft te maken met een opvallende gewoonte van mijn collega`s hier, ze wonen bijna allemaal uren verwijderd van hun werk en gaan gedurende de week niet naar huis `s avonds.

Bologna ligt nog in de bewoonde wereld en er is dus kantoorruimte gehuurd om mensen 'halverwege' te laten komen op maandag en vrijdag.

De weg naar Gaggio is voor mij 10 km korter maar in tijd langer omdat er 40 km bergweg af te leggen valt. Als er een vrachtwagen voor je hangt, dan is de snelheid beperkt tot 40km/u, voorbijsteken is maar op 2-3 plaatsen mogelijk, ook al omdat hier zo mogelijk nog minder rechte stukken zijn dan op de snelweg.

Dinsdag slaagde ik erin om 16.57 in de auto te zitten, bedoeling is om telefoons en individueel werk zoveel mogelijk in de auto of thuis te doen, best een challenge met collega`s die allemaal blijven slapen en dus geen haast hebben om bij hun gezin te gaan eten `s avonds. Woensdag was het 17.05, met als gevolg dat ik 15 minuten in de file stond tot aan het eerste kruispunt, 2 km verder. De fabrieksarbeiders zijn nogal klokvast, met veel en blijkbaar eindigt de ploeg om 17.00.

Jan