Belgisch?

Terwijl jullie kunnen genieten van de eerste zonnestralen, zitten wij hier in Belgisch weer: hard waaien en al drie dagen bewolkt. Zelfs Frank Deboosere had het in zijn weerbericht over de Italiaanse wolken! (ja, wij kijken hier Belgische TV, we hebben een TV Vlaanderen schotelantenne meegenomen). Vanmorgen lag er zelfs sneeuw. We zaten net op de sneeuwgrens. Aan ons huis lag er wat gesmolten sneeuw op de auto. Maar om de berg af te rijden naar Firenze moeten we eerst een paar meters naar omhoog. En aan het kapelletje (diegenen onder jullie die op bezoek komen, zullen 'het kapelleke' nog leren kennen als een van de crusiale punten om de weg naar ons huis te vinden!) lag er echte sneeuw.
Het lijkt erop alsof het weer tussen Belgie en Italie communicerende vaten zijn. Als het bij jullie goed is, is het hier slecht en omgekeerd. Ik herinner me nog die memorabele keer dat wij in april met Club Med naar Sicilie geweest zijn om een beetje zon te kunnen krijgen na een lange sombere winter. Dat jaar had het in Belgie in april geen drup geregend en was het tegen de 30 graden, terwijl het op Sicilie regende!

We hebben gisteren de eerste auto met Belgische nummerplaat zien rijden (in de zomer zal dat waarschijnlijk heel wat meer worden!) en in de winkel hoorde ik voor de eerste keer Belgische muziek: Milow met "you don't know". Dat was wel fijn. Ik had de neiging om tegen iedereen te zeggen: "hey, dat is een Belg op de radio!"

Maar daarna op de weg zat ik weer helemaal in Italie. Een verkeerssituatie die ik helemaal het toppunt vond:
Aan een zebrapad stond een man te wachten om de straat over te steken. Als goed opgevoede Belg (volgens mij krijgen de Italiaanse kinderen hier geen verkeersopvoeding, dat kan bijna niet...) stop ik. Uit de andere richting komen twee auto's. De eerste is een ambulance en stopt niet. Die zal haast gehad hebben, dat kan. Maar de tweede stopt ook niet. Ik sta nog altijd te wachten. Als die twee auto's gepasseerd zijn, maakt de man aanstalten om over te steken. In plaats van eens vriendelijk naar mij te knikken, kijkt hij raar naar mij als om te zeggen "wat sta jij daar nu in de weg te staan" en hij steekt achter mijn auto schuin de straat over. Terwijl er voor mijn auto een zebrapad ligt en ik stil sta! Rare jongens, die Romeinen. (Al wenst een Florentijn geen Romein genoemd te worden).

Ik ga eens in actie schieten, morgen is Jutta jarig. 'k Moet nog gaan winkelen voor een cadeautje en cake maken om in de klas te tracteren. Daarna de vlagjes zoeken om te versieren. Die zitten nog in een of andere verhuisdoos.

vele groetjes,
Inge