Jutta heeft een gebroken voet en zit in het gips. Twee weken geleden was de juf tijdens de turnles op haar voet gaan staan, en viel Jutta daardoor voorover. Alsof je je voet op een tak zet en hem dan naar je toe trekt... Op school dachten ze dat er niet veel aan de hand was. Jutta heeft er nog de hele dag mee rond gelopen. Maar 's avonds deed het nog steeds veel pijn, ook als ze er niet op stond. Wij dachten gelijk dat hij gebroken was. De volgende dag ben ik met Jutta en de receptioniste van de school (die tweetalig Engels - Italiaans is), naar het ziekenhuis gereden. Het is daar wel iets anders dan hier... Het was bv heel moeilijk om met Jutta het ziekenhuis in te geraken. De parking ligt aan de overkant van een grote weg. Anna Maria was aan de receptie een rolstoel gaan halen, maar rolstoelvriendelijk is het daar alles behalve. We hebben heel wat stoep- en andere randen moeten overwinnen. Ook het ziekenhuis zelf zag er wat aftands uit, en op de spoed moesten we tussen allerlei bedden met gewonde en zieke mensen laveren. Niet echt aanmoedigend, Jutta vond het maar niks. Na een halve dag wisten we het dan zeker: voetbeentje gebroken. Jutta kreeg een gips tot halverwege haar kuit.
De eerste dagen was het wennen, zo met krukken. Maar nu huppelt ze er vlot mee rond. Hannah, de joggingbroeken die we van jou geërfd hebben, doen nu heel goed dienst!
De kinderen hadden hier geen herfstvakantie zoals in België, alleen een lang weekend tot en met de eerste november. De vrijdag ervoor werd op school Halloween gevierd (Amerikaanse school hè! Volgende week donderdag vieren ze op school Thanksgiving en hebben ze voor lunch speciaal Thanksgiving eten.). Omdat het ook "international week" was, werd aan de kinderen gevraagd om zich te verkleden in iets wat aan je land deed denken. Jutta werd smurfin, en Luka was Godfried van Bouillon.
Die vrijdag zijn ook moemoeke en vavake bij ons aangekomen.
Het lange weekend hebben we een uitstap gedaan. Zaterdag zijn we naar Ravenna gereden. Die stad was vroeger de hoofdstad van het Westromeinse rijk, en er zijn heel wat oude Byzantijnse mozaïeken bewaard gebleven. Vooral de basiliek van San Vitale was heel indrukwekkend. Wat je op de foto ziet, is allemaal mozaïek:
We logeerden in een hotel met zicht op zee.
We bezochten ook de grotten van Frasassi. Die zijn pas in de jaren '70 ontdekt, en zijn de 3de grootste ter wereld. In één van de kamers past de hele dom van Milaan! Stalagmieten van 20 meter hoog lijken in het niets te verdwijnen in die grote ruimte. Ze zijn ook heel mooi wit. In de grotten mochten we geen foto's maken. Maar ons vake ontdekte toch een manier, rara.
We bezochten ook Assisi, de stad van Sint Franciscus. Hij is er nog heel aanwezig. We zagen zijn graf in de crypte onder de basiliek, een klooster waar hij zijn roeping gekregen had. En 's avonds gingen we naar het klooster in de bergen dat door Sint Franciscus en de eerste Franciscaners gebouwd is. Sint Franciscus sliep in een klein kamertje op de rotsen, die plek is er nog steeds.
mmmmmmmmmmm, mooi gipsvoetje en je hebt ook schattige teentjes xxxx.
BeantwoordenVerwijderen