Het leven zoals het is: Italie

We wonen nu bijna vier weken in Italie, en beginnen onze draai wat te vinden, zelfs in het verkeer! Mijn vaardigheden als rallypiloot stijgen gestaag. Als we vanuit Amerika terug in Belgie kwamen, vonden we het verkeer altijd hectisch (de Amerikanen zijn namelijk zeer rustig in het verkeer), ik denk dat ik het nu een verademing ga vinden dat ik een rijvak helemaal voor mezelf alleen heb en waar er alleen maar auto's voor of achter mij rijden.

Het blijft wel een handicap om nog zo goed als geen Italiaans te kunnen. Van gemakkelijke tekstjes, zoals op verpakkingen in de winkel, begrijp ik wel het merendeel. Maar verder dan dat geraak ik nog niet. En veel Engels kennen de Italianen niet. Ik heb een woordenboek gekocht en leer elke dag 10 woordjes. Het grappigste wat ik al tegenkwam was "truccare". Ik dacht dat dat een nonsensewoord was uitgevonden door tweederangs goochelaars, maar blijkbaar betekent dat echt "vervalsen, knoeien met, of opmaken". Gelukkig is er nu internet. Als ik iets van de apotheker nodig heb, zoek ik op het internet het werkzame bestanddeel op van het Belgische spul, zoek ik dan op een vertaalsite wat dat in het Italiaans is en dat schrijf ik op een briefje waar ik mee naar de apotheek ga. Maar 't wordt dus tijd dat ik me voor een cursus Italiaans inschrijf. Vooral ook omdat de Britse bibliotheek, waar ik op gehoopt had om leesvoer te vinden, een stoffig iets blijkt te zijn met boeken die allemaal minstens 50 jaar oud zijn. Als al mijn boeken op zijn, moet ik me wel op het Italiaans storten.

Ook het eten in Italie is echt wel Italiaans. In de winkel is er een hele gang met links en rechts alleen maar pasta in allerlei vormen en maten. "On-Italiaanse" dingen zijn een stuk moeilijker te vinden. Zo zijn er bv een hele boel merken met geraspte parmesaanse kaas en aanverwanten, maar geen enkel zakje geraspte Emmenthal of Gruyere te vinden. Hetzelfde met kruiden. Verse basilicum en salie wel, maar geen koreander, bieslook of peterselie. Belgisch bier hebben ze dan weer wel, Belgische chocolade niet. Ook in restaurants is er altijd pasta, pizza en ander Italiaans, maar buitenlandse restaurants zoals er in Belgie wel altijd ergens een Chinees, een Kebapzaak, een Mexicaan of een Griek te vinden zijn, zijn hier zeldzaam.
Gelukkig vindt iedereen hier Italiaans eten heel lekker. Vandaag heb ik gnocchi gemaakt, maar ook tagliatelle al ragu (zo heet hier Bolognaisesaus) en pizza worden gesmaakt.

Morgen krijgen we de sleutels van ons eigenlijke huis, volgende berichtje vanuit ons (hopelijk warme!) huis.

groetjes,
Inge