Op zaterdag gingen we naar het eiland Salina. We gingen opnieuw met "La Perla". Onderweg kwamen we een fijne verassing tegen. We zagen in de verte dolfijnen zwemmen. Onze kapitein ging sneller varen, en plots kwamen ze voor onze boot zwemmen! Het was een geweldige belevenis om ze bezig te zien:
Salina is het groenste eiland van de Eolische Eilanden. Het is het enige eiland waar grondwater te vinden is. Op de andere eilanden hebben ze alleen regenwater. En omdat dit voor de huidige levensstandaard niet meer genoeg is, komt er een waterboot die water aanvoert van het vaste land. Omdat op Salina wel water is, is dit het enige eiland waar gewassen verbouwd worden. De specialiteit op Salina zijn kappertjes. Kappertjes zijn de jonge bloempjes van de kapperplant.
Op Salina zijn meerdere dorpjes, wij wilden naar Pollara. Dat is een afgelegen dorpje dat gebouwd is in een oude vulkaankrater. De helft van de krater is er nog, de andere helft is verdwenen in de zee. Dit was onze eerste blik op Pollara:
De manier van leven is daar helemaal anders dan bij ons. We wilden gaan eten in Al Cappero, een restaurant dat verbonden is aan een kappertjesboerderij. Ik had het op internet gevonden, ze werken daar via de slow food principes. Maar daar aangekomen zagen we dat we niet genoeg geld bij hadden. En een bankautomaat hadden ze daar natuurlijk al helemaal niet. We gingen dus naar het restaurant, legden het uit en vroegen of we iets kleins konden eten. Maar de uitbaters zochten meteen een oplossing. De taxichauffeur die ons naar Pollara gebracht had, was een vriend van hen. Ze stelden voor dat we dan 's avonds in het havenstadje (waar ze wel een bankautomaat hebben) geld zouden afhalen en dat aan de taxichauffeur zouden geven. Hij zou hen dan betalen. Dat is hier in Firenze ondenkbaar. Het eten was ook heel lekker!
Il Postino, de Frans-Italiaanse film uit 1994, speelt zich af op Salina. Het huis van il postino (de postbode) staat in Pollara. Ik heb de film nooit gezien, maar nu ga ik toch eens kijken.
In Pollara is ook het strand heel mooi. Het land eindigt in kliffen naar de zee toe. In die kliffen (dus eigenlijk in de vroegere vulkaankrater) zijn huisjes uitgehakt. Vroeger woonden daar mensen, nu worden ze gebruikt als boothuisjes.
We hebben ook eventjes gezwommen in de zee. Het was opnieuw een prachtige dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten