Vulcano

Vrijdag waren we op tijd op pad gegaan om de boot naar Vulcano niet te missen. Er zijn lijnboten tussen de eilanden, maar buiten het zomerseizoen varen ze niet zo dik. Vlak voor de plek waar ze de kaartjes verkopen, werden we aangesproken door een eilander die privéboottochten aanbiedt. Ons eerste gedacht was "afwimpelen". Maar hij vroeg maar 5 euro per persoon meer om met een klein bootje te varen en ook langst de rotskliffen te varen. Dat hebben we dus gedaan. We gingen mee met de 'Perla'.

Dit is een foto van het water in de haven: ook in het water aan biodiversiteit geen gebrek!

Luka en Jutta hebben even voor kapitein mogen spelen.

Eerst vaarden we langsheen mooie rotsformaties waarvan dit er ééntje is. 

Dan gingen we naar Vulcano. Gran Cratere, de slapende vulkaankrater van Vulcano, mag je alleen beklimmen. Hij is ietsje meer dan 300 m hoog. In een uurtje flink klimmen ben je boven.

Wij gingen in de voormiddag, maar het was al flink warm. Het donkere gesteente van de vulkaan warmt goed op. In de zomer moet het hier echt een bakoven zijn!


Op de top van de vulkaan waren langsheen de krater heel wat zwavelrookputten. Die waren  heel heet. We zijn er onder de wind eventjes naartoe gegaan om te kijken. 

Het was heel indrukwekkend allemaal.


Namiddag zijn we naar een natuurlijk modderbad gegaan. De weg er naartoe ging door een holle weg. Niet zo eentje als de Bijgaertstraat, maar één met rokende zwavelputjes aan twee kanten!
We hadden onze voorzorgen genomen, en onze oudste badpakken meegenomen. En maar goed ook. Ik ruik nu soms nog zwavel in de trui die ik de avond daarna (na mijn douche!) aan had. Ook de washandjes waar we ons 's avonds mee gewassen hebben, ruiken nu na een wasbeurt nog naar zwavel. 
Het is echt gewoon een put in de grond waar je als varkens in mag gaan liggen rollen. 

Voor 2 euro inkom een heilzaam modderbad. Het zou goed zijn voor reuma en huidziekten, voor de gewrichten in het algemeen en voor ademhalingsproblemen. Alleen kinderen mogen er niet in. Zeer ongezond voor hen, zei de meneer aan de inkom. Hij liet ons de borden lezen. In 't Engels mag je er niet in onder de 18 jaar, in 't Italiaans niet onder de 15 jaar. Hij vroeg hoe oud Emma is: 13. Ah, dan mag ze er wel een minuutje of 5 in. Waar het omslagpunt van heel ongezond naar heel gezond ligt, is me niet helemaal duidelijk... 

Wat wel heel duidelijk was is dat ze ook schreven dat je de modder niet op je gezicht moet smeren. Een paar toeristen hadden dat duidelijk niet gelezen. En natuurlijk pikt dat geweldig als er modder met zwavel en weet ik veel wat allemaal in je ogen komt!

De bodem van de poel was op sommige plaatsen behoorlijk warm, en er kwamen ook fijne belletjes naar boven.

Gelukkig was de Centerparcs-zee met natuurlijk broebelbad vlakbij. Daar mochten de kinderen wel in. 

Het was een stukje waden door de koude zee voor je aan de broebels kwam, maar die waren wel warm! Zo warm dat de alom aanwezige kwallen er blijkbaar gekookt werden. Want er dreven overal kleine stukjes wittig spul (die ik als bioloog natuurlijk van dichtbij bestudeerd heb). De meneer aan de inkom had ons al gewaarschuwd dat de stenen op de bodem heet konden zijn, en je dus best sandalen aan deed. Wat je natuurlijk niet beschermt als je met de zijkant van je voet tegen een steen komt. Wat Luka natuurlijk deed. Luka kwam verder ook nog een levende kwal tegen die daar blijkbaar nog maar net terecht gekomen was en met de broebel mee naar boven kwam. 

Ik had wel de bedenking dat dit soort dingen, en ook de zwavelopeningen op Vulcano, in Amerika nooit vrij toegankelijk zouden zijn voor het publiek. Maar het was wel plezant!